Wirus - rozdział 1 (27) - Poker

    Na dwa dni po przegranej z Zerefem drużyna złożona z Natsu, Erzy, Lucy i Graya została zatrzymana na przymusowej obserwacji w szpitalnym skrzydle gildii. Za parę godzin będą mogli wrócić do swoich domów. Nikomu nie stało się nic poważnego, zostali jedynie potraktowani zaklęciem, które chwilowo odebrało im całą moc. Wystarczyło ją zregenerować, jednak proces ten nie należy do najszybszych. W tym czasie każdy z magów miał wystarczająco dużo czasu, by uporządkować swoje myśli.

    Natsu siedział samotnie przy jednym z okrągłych stolików w gildii. Uważnie obserwował dziewczyny, które zwołały jakąś super naradę dotyczącą Jesiennego Festiwalu mającego odbyć się za niecały miesiąc. Mirajane była w swoim żywiole. Z błyszczącymi oczami i radosnym głosem  gestykulowała żywo i zapisywała coś w swoim tajnym zeszyciku. Zgromadzona wokół niej żeńska część gildii, co chwila wydawała z siebie zadowolone pomruki. Co one tam kombinują? Chociaż nie, cieszył się żyjąc w błogiej nieświadomości szatańskich planów dziewczyn.

    Dragneel odszukał wzrokiem Lucy siedzącą, za Levy. Blondynka uśmiechała się lekko i właśnie odgarniała za ucho kosmyk złotych włosów. Natsu westchnął cicho i rozłożył się na stoliku ze wzrokiem utkwionym w Heartfilii.

    Tyle się na niego na raz zwaliło. W jednej chwili dowiedział się, że ma bliźniaczkę. Prawdziwą rodzinę, o której śnił tyle razy. Wydawało się to nierealne. Dziwnie się czuł wiedząc, iż jest ktoś, z kim dzieli więzy krwi. Gdyby udało mu się odnaleźć Igneela może ten, by o czymś wiedział? Albo i nie. Pozostaje jeszcze sprawa Shado. Może to dziwne jednak Natsu przywiązał się do niej.

    - Płomyczku grasz z nami? - zawołał Gray z sąsiedniego stolika machając talią kart. - A może boisz się porażki?

    - Niedoczekanie twoje! - parsknął z groźnym uśmiechem.

    - Prawdziwi mężczyźni grają w pokera! - dodał Elfman napinając swe mięśnie.

    - Właśnie! - poparł go Natsu. - Rozdawaj ktoś karty, zaraz was rozwalę.

    Partia robiła się coraz bardziej zacięta. Atmosfera wokół stolika była tak napięta, że można było ciąć ją mieczem i smarować na bułkach. Wokół grających magów zebrał się spory tłumek gapiów obstawiający swoich faworytów.

    - 1000 klejnotów na Graya!

    - Co? Chcesz się spłukać? Przecież to oczywiste, że wygra Gajeel!

    I tak dalej, i tak dalej. Dopingującym okrzykom nie było końca.

    Gracze w skupieniu analizowali każdą możliwą sytuację. Obserwowali przeciwników: jak zmienia się ich mimika twarzy i odruchy. Natsu nerwowo przytupywał nogą pod stołem. Ostatnie rozdanie. Albo wygra, albo przegra!

    - Powodzenia. - szepnęła Lucy nachylając się nad różowonosym. Ten przez chwilę wpatrywał się w dziewczynę, jakby zobaczył ją pierwszy raz w życiu, a chwilę później na jego twarzy pojawił się firmowy uśmieszek a’la Dragneel.

    - Dam z siebie wszystko! - zapewnił zaglądając w nowo otrzymane karty. Król wino, walet dzwonek, dziesiątka dzwonek, trójka serce i siódemka serce. Gdyby zamiast ostatnich dwóch pojawiły się dama i dziewiątka miałby tę partię w kieszeni.

    - Panowie. - Laxus jeszcze nie spojrzał w swoje karty. - Może w ostatniej rundzie o coś zagramy?

    - Dobry pomysł. - pochwalił Elfman.

    - Więc, co proponujecie? - Gray uważnie obserwował przeciwników.

    - Może ten, kto przegra będzie siedział w budce z pocałunkami na Jesiennym Festiwalu? - rzuciła któraś z magiń a pozostałe pokiwały głowami z aprobatą. Już zaczęły wyobrażać sobie jednego z nich na różowym krzesełku za ladą otoczoną serduszkami… (Gdybyście chcieli zapytać, co bierze Czarna odpowiedź jest prosta - właśnie podgryzam biszkopty!)

    - Niech wam będzie. - zgodzili się.

    Każdy z graczy zaczął wymieniać karty.

    - Dwie. - mruknął pod nosem Natsu pozbywając się trójki i siódemki.

    Krupierka, w którą bawiła się Levy oddała mu z talii dwie nowe.

    - Pokazujcie. - Gray uśmiechnął się szatańsko.

    Natsu od niechcenia rzucił okiem na swoje karty a jego oczy momentalnie podwoiły swoje rozmiary. Podczas, gdy reszta magów miała pary, trójki i fule on nie trafił nic!

    Gajeel zaśmiał się poklepując zdołowanego Smoczego Zabójcę po ramieniu.

    - Szykuj się na tłum fanek, gihi.

    Piekielna ósemka, która pojawiła się nie w porę!

    - Kiedy to naprawdę jest śmieszne! - Lucy podskakiwała niczym mała dziewczynka w drodze do domu.

    - To nie ciebie będą molestować. - żalił się Natsu. Nie mógł uwierzyć, że przegrał! Gdyby nie ta przeklęta karta miałby pokera a gościem od całowania zostałby Elfman z tą swoją zakichaną parą dwójek!

    Blondynka zachichotała pod nosem a chłopak blado się uśmiechnął.

    - Nie przeżyję tego. - niemrawo przebierał nogami odprowadzając przyjaciółkę do mieszkania.

    - Dasz radę! Ty wielki Smoczy Zabójca czegoś nie zrobisz? - zakpiła przybliżając się do maga.

    - Mogę spróbować, jeśli będziesz pierwsza w kolejce. - nie wiedział, czym ryzykował wypowiadając te słowa.

    Lucy na moment zamilkła a na jej twarzy wykwitł najczerwieńszy rumieniec, jaki kiedykolwiek miała.

    - Głupek! Zboczeniec! - blondynka przyspieszyła kroku. Zacisnęła pięści i lekko przygryzła dolną wargę. Jak on mógł się z niej tak śmiać?! Jest niepoważnym kretynem! Z drugiej strony sama zachowywała się jak głupiutka nastolatka reagująca na chłopaka, w którym się zakochała.

    Lucy wiedziała, że Natsu idzie za nią. Cały czas słyszała jego kroki jednak nie zamierzała się odwracać. O nie! Byli już coraz bliżej jej mieszkania. Na dworze zaczęło się ściemniać. Wieczorne niebo zalało się odcieniami dnia i nocy. Szkoda tylko, że było mnóstwo chmur, przez nie nie będzie widać gwiazd.

    W końcu blondynka zdecydowała się zerknąć za siebie coraz głośniej słysząc osobę, która za nią podążała. Odwróciła się szybko i… nikogo za sobą nie zobaczyła.

    - Ładnie to tak się na mnie obrażać? - szepnął Natsu tuż nad uchem Lucy, która natychmiast zesztywniała.

    - Ładnie to tak kogoś śledzić? - odgryzła się odwracając twarz od różowowłosego.

    - I co? - zaczął rozbawiony. - Jak długo zamierzasz tak stać?

    - Dopóki sobie nie pójdziesz. - odfuknęła odpędzając od siebie chęć spojrzenia na Natsu.

    - Doprawdy? - chłopak uniósł pytająco brew. - Przeziębisz się.

    - No i trudno. - burknęła niezadowolona. Nie zdawała sobie sprawy, że zaczęła nerwowo przytupywać nogą, co nie uszło uwadze Natsu.

    - Nie chcę mieć cię na sumieniu. - Różowowłosy ponownie nachylił się niebezpiecznie blisko blondynki. - Dobranoc Lucy. - jego ciepły oddech przez moment połaskotał policzek dziewczyny i zniknął tak szybko, jak się pojawił.

    Magini wzięła głęboki wdech i ignorując własne szaleńczo bijące serce z udawanym spokojem wkroczyła do mieszkania. Natychmiast jednak stanęła jak wryta jednocześnie zduszając okrzyk zdumienia. Bowiem cały sufit jej mieszkania przypominał rozgwieżdżone niebo. Maleńkie punkciki przypominające miniaturowe diamenty migotały dumnie, jakby uśmiechając się do swej nowej właścicielki. Lucy doskonale wiedziała, czyja to zasługa.

    - Dziękuję, głupku. - wyszeptała z oczarowaniem wpatrując się w jej prywatny skrawek nieba. Nie wiedziała jednak, że per „głupek” słyszał to, co powiedziała i pogwizdując wesoło odszedł w kierunku własnego domu, gdzie czekał na niego Happy.

***

Ohayo! Dziś na szybko, ponieważ Czarna ma ważną sprawę do załatwienia. Mata ne! Do poniedziałku.