Cienie - rozdział 25 - Ostatnia wyprawa

~Lucy~

    - O co chodzi dziadku? - zapytał Natsu, gdy tylko zamknęłam za nami drzwi gabinetu.

    Nie wiedziałam, co myśleć o tej całej sytuacji. Ciągle byliśmy zwoływani na tajne zebrania. Chyba wdepnęliśmy w niezłe bagno.

    Niepewnie zerknęłam na Shado, ta stała prosta niczym struna z nieodgadnionym wyrazem twarzy. W jej oczach nie odbijały się żadne emocje, zupełnie jakby stała przed nami figurka, nie żywy człowiek.

    - Zaraz wszystko wam wyjaśnię. - zapewnił podchodząc do starej szafeczki w kącie pokoju.

    - Oby już ostatni raz. - westchnął nieco zirytowany Gray.

    Makarow otworzył jedną z szuflad, po czym wyjął jej dno (świetna skrytka nie ma co :D) i wyciągnął małą szkatułkę. Może i wyglądała ona na zwykłe pudełeczko, jednak została zabezpieczona odpowiednim zaklęciem w razie gdyby komuś zachciało się machać rączkami tam, gdzie nie trzeba.

    Staruszek wykonał nad szkatułką kilka skomplikowanych znaków aż nie usłyszeliśmy cichego kliknięcia. Mimowolnie nachyliłam się w przód chcąc wiedzieć, co znajduje się w środku. Zawartością okazały się być cztery klejnoty. Dwa z nich - zielony i żółty zostały zdobyte przez Fairy Tail, pozostałe zaś: czerwony i niebieski - Sabertooth. Emanował od nich delikatny blask. Leżały spokojnie na aksamitnej poduszeczce widocznie na coś czekając.

    - Poznajesz je? - Shado, do której zostało zadane pytanie jakby od niechcenia zerknęła na drogocenne klejnoty.

     - Nie mam pojęcia, czym są ani do czego służą. - odpowiedziała bez zająknięcia. Czyżby kłamała?

    Brązowowłosa na moment przeniosła wzrok na mnie, po czym wypowiedziała jedno słowo: „szary”. Co to do licha znaczy? (czytelnicy sprawdzają w tabeli i zgadują)

    - Słucham? - Makarov nie dosłyszał ostatniego słowa, jednak nie doczekał się powtórki.

    - Dziadku, po co ci te klejnoty? - Natsu był nad wyraz poważny.

    - W swoim posiadaniu mamy cztery z pięciu. Było prawdopodobnym, że Shado wie, gdzie się znajduje.

    - Na pewno nie wiesz? - wtrącił Gray zwracając się do dziewczyny.

    - Chyba już mówiłam. Trzeba było uważnie słuchać. - chociaż słowa wyglądały na karcące w tonie głosu nie dało się dosłyszeć złości.

    Makarov westchnął cicho. Jeżeli mag lodu zdenerwuje Shado możemy spodziewać się wszystkiego.

    - W tym temacie nie ma już nic do gadania. - powiedziałam widząc jak Gray otwiera usta. - Myślę, że lepiej będzie zaczekać na dalszy rozwój spraw.

    - Dobrze mówisz, Lucy! - pochwalił Smoczy Zabójca uśmiechając się.

    - Masz rację. - przytaknął Mistrz odkładając pudełeczko na biurko. - Tymczasem daję wam do wykonania ostatnie zadanie.

    - Jakie? - Natsu widocznie ożywił się.

    - Udacie się do Erzy, która obecnie znajduje się w miejscu, gdzie ostatni raz widzieliśmy Zerefa. - wyjaśnił spokojnie patrząc na każdego z osobna.

    Shado drgnęła.

    Drogę na miejsce pokonywaliśmy w zupełnej ciszy. Wiecznie rozgadany Natsu widocznie nad czymś myślał. Na jego twarzy raz po raz pojawiał się tajemniczy uśmiech. Chyba ma nadzieję na jakąś walkę. Wolałabym abyśmy nikogo nie spotkali, a tym bardziej pewnego mrocznego maga posługującego się czarną magią, która jest w stanie uśmiercić nas nim zdążylibyśmy choćby pisnąć.

    Na czele grupy szedł Gray. Ciężko było cokolwiek powiedzieć o jego nastawieniu do naszego ostatniego zadania. Widziałam jedynie plecy chłopaka, który wydawał się być spięty. Nic dziwnego.

    Tuż za Fullbusterem podążała Shado. Nadal nie wiedziałam o co chodziło jej z „szarym”. Przeanalizowałam mnóstwo możliwości jednak żadna z nich wydawała się być realną. Czyżby widziała przyszłą śmierć? A może chodziło o zły wygląd? Nie mam pojęcia.

    - Jesteśmy blisko. - oznajmił Gray spoglądając na nas przez ramię.

    - Mrożonko… - zaczął złowrogo Natsu. - … wytłumacz mi jakim prawem idziesz pierwszy?

    - Przywódcą powinien być ktoś rozgarnięty. Jeszcze wyprowadziłbyś nas w pole zamiast las. - zakpił.

    - Idąc prostą ścieżką?! - różowowłosy niedowierzał. Nawet machał ręką wskazując kierunek, ku któremu podążaliśmy.

    - Nie zdziwiłbym się gdybyś zabłądził.

    - Parszywy drań! - prowokacja Graya działała na maga. Natsu cicho prychał pod nosem.

    - Podobno dzieci i ryby głosu nie mają.

    - A ty to niby syrenka?

    - Uważaj, co mówisz. - Fullbuster stworzył w dłoni ostry kawałek lodu.

    - Pomachaj ogonkiem rybciu! - Natsu zbytnio nie przejął się groźbą. Skoro ktoś rzucił mu wyzwanie, grzechem byłoby go nie przyjąć.

    Skończeni idioci. Wolałam nie wtrącać się do ich dyskusji. Rzadko kiedy mnie słuchali. Że też nie widzieli jak sami siebie nakręcają.

    - W twoich zimnych snach, płomyczku.

    - Hę? Zimnych? A to co, zamierzasz przerobić się na paluszki rybne i wsadzić do zamrażarki, gdy będę spał? Happiego czeka niezła wyżerka, chociaż czy ja wiem… Jesteś lekkostrawny, prawda?

    Gray zatrzymał się z rządzą mordu w oczach. To znak, że Natsu przegiął.     

    - Ty różowy…

    - Czy bylibyście tak uprzejmi, by z łaski swojej zamknąć mordy? - Shado raptownie zatrzymała się i zacisnęła dłonie w pięści.

    Magowie natychmiast ucichli.

    - Widzicie? Jak chcecie, to potraficie. - mruknęła wznawiając wędrówkę.

    Spoglądałam to na Natsu, to na Graya. Obydwoje mięli szok wypisany na twarzach. Podobnie jak i ja nie spodziewali się wtrącenia Shado.

    - Idziecie, czy zamierzacie tak stać do jutra? - zapytała bezbarwnym głosem, gdy spostrzegła, że nie ruszyliśmy się ani o centymetr.

    - Już idziemy. - z całej siły pchnęłam stojących przede mną magów w przód.

    Między nami zapadła nienaturalna cisza. Widocznie Natsu i Gray bali się pisnąć nawet słówko. Nie spodziewaliśmy się usłyszeć tych słów. Wszyscy byli przyzwyczajeni do ciągłych kłótni, gdy Erzy nie było w pobliżu. A skoro już o czerwonowłosej mowa, to dostrzegłam ją machającą nam z małej polanki.

***

No to teraz Czarna sobie pogada z Wami ;) Po pierwsze wybaczcie za tak krótki i ziejący nudą rozdział (jedynie 2 kartki) pisałam go dziś na przemian robiąc album na historię. Nie chciałam odkładać pisania na jutro, ponieważ czeka mnie kolejna wycieczka. To, co miałam zamiar jeszcze napisać w tym rozdziale  przerzuciłam do następnej części. Chciałam napisać Wam one shota jednak po napisaniu samego wstępu wyszły z tego 4 strony mojego maczkowego pisma na kartce A4. Mi to się szykuje na kolejną dłuższą historię jednak jest ona tak niedoprecyzowana, że zamiar założenia kolejnego bloga zszedł na dalszy plan... za to podczas dzisiejszego 4 kilometrowego maratonu wpadłam na inny pomysł, o którym przekonacie się.. <odchrząka nerwowo> ... za dwa tygodnie. (co nie zmienia faktu, że kolejna notka w poniedziałek)

Więc mata ne, do następnego tygodnia!